Η διαδικασία γήρανσης είναι ασταμάτητη τελικά!
(σύμφωνα με μελέτη)
Η αθανασία και η αιώνια νεότητα αποτελούν παραμύθι, σύμφωνα με νέα έρευνα που μπορεί τελικά να τερματίσει την αιώνια συζήτηση για το αν μπορούμε να ζήσουμε για πάντα.
Υποστηριζόμενοι από κυβερνήσεις, επιχειρήσεις, ακαδημαϊκούς και επενδυτές σε έναν κλάδο αξίας 110 δισεκατομμυρίων δολαρίων (82,5 δισεκατομμύρια λίρες) – εκτιμάται ότι θα ανέρχονται σε 610 δισεκατομμύρια δολάρια έως το 2025 – οι επιστήμονες έχουν περάσει δεκαετίες προσπαθώντας να εκμεταλλευτούν τη δύναμη της γονιδιωματικής και της τεχνητής νοημοσύνης για να βρουν έναν τρόπο πρόληψης ή ακόμη και αντιστροφής της γήρανσης.
Αλλά μια άνευ προηγουμένου μελέτη επιβεβαίωσε τώρα ότι πιθανώς δεν μπορούμε να επιβραδύνουμε το ρυθμό με τον οποίο γερνάμε λόγω βιολογικών περιορισμών.
Μελέτη
Η μελέτη, που είναι αποτέλεσμα μιας διεθνούς συνεργασίας επιστημόνων από 14 χώρες συμπεριλαμβανομένων και εμπειρογνωμόνων από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, ξεκίνησε να δοκιμάσει την υπόθεση του «αναλλοίωτου ποσοστού γήρανσης», που υποστηρίζει ότι ένα είδος έχει σχετικά σταθερό ρυθμό γήρανσης από την ενηλικίωση του και μετά.
Διαβάστε εδώ για το Πώς η αγάπη αλλάζει τον εγκέφαλό μας.
«Τα ευρήματά μας υποστηρίζουν τη θεωρία ότι, αντί να επιβραδύνουν τον θάνατο, οι περισσότεροι άνθρωποι ζουν πολύ περισσότερο λόγω της μείωσης της θνησιμότητας σε νεότερες ηλικίες», δήλωσε ο José Manuel Aburto από το Κέντρο Δημογραφικών Επιστημών του Leverhulme της Οξφόρδης.
Σύγκριση
«Συγκρίναμε τα δεδομένα γέννησης και θανάτου από ανθρώπους και πρωτεύοντα πλην του ανθρώπου και βρήκαμε ότι αυτό το γενικό πρότυπο θνησιμότητας ήταν το ίδιο σε όλα αυτά», δήλωσε ο Aburto. «Αυτό υποδηλώνει ότι οι βιολογικοί παρά οι περιβαλλοντικοί παράγοντες ελέγχουν τελικά τη μακροζωία.
«Τα στατιστικά στοιχεία επιβεβαιώθηκαν, τα άτομα ζουν περισσότερο καθώς η υγεία και οι συνθήκες διαβίωσης βελτιώνονται, γεγονός που οδηγεί σε αύξηση της μακροζωίας σε ολόκληρο τον πληθυσμό. Παρ ‘όλα αυτά, μια απότομη αύξηση των ποσοστών θανάτου, καθώς τα χρόνια προχωρούν έως τα γηρατειά, είναι εμφανής σε όλα τα είδη. “
Η συζήτηση για το πόσο περισσότερο μπορούμε να ζήσουμε έχει διχάσει την ακαδημαϊκή κοινότητα για δεκαετίες, όπου τουλάχιστον 260 εταιρείες, 250 επενδυτές, 10 μη κερδοσκοπικά και 10 ερευνητικά εργαστήρια μόνο στην Μεγάλη Βρετανία χρησιμοποιούν τις πιο προηγμένες τεχνολογίες για να δώσουν απαντήσεις.
Η κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου έχει ακόμη δώσει προτεραιότητα στους ξεχωριστούς τομείς της τεχνητής νοημοσύνης και της μακροζωίας.
Αλλά αυτό που λείπει από τη συζήτηση είναι η έρευνα που συγκρίνει τη διάρκεια ζωής πολλών ζωικών πληθυσμών με τον άνθρωπο, για να υπολογιστεί τι οδηγεί στη θνησιμότητα.
Αυτή η μελέτη καλύπτει αυτό το κενό, είπε ο Aburto. “Αυτή η εξαιρετικά διαφορετική συλλογή δεδομένων μάς επέτρεψε να συγκρίνουμε τις διαφορές θνησιμότητας τόσο εντός όσο και μεταξύ ειδών.”
Όλα τα σύνολα δεδομένων που εξετάστηκαν από τις ομάδες του Aburto αποκάλυψαν το ίδιο γενικό πρότυπο θνησιμότητας: ένας υψηλός κίνδυνος θανάτου κατά την παιδική ηλικία, ο οποίος μειώνεται γρήγορα στα παιδικά και εφηβικά χρόνια, παραμένει χαμηλός έως την αρχή της ενηλικίωσης και, στη συνέχεια, αυξάνεται συνεχώς με την ηλικία.
«Τα ευρήματά μας επιβεβαιώνουν ότι, στους ιστορικούς πληθυσμούς, το προσδόκιμο ζωής ήταν χαμηλό επειδή πολλοί άνθρωποι πέθαιναν νέοι», δήλωσε ο Aburto. «Όμως, καθώς οι ιατρικές, κοινωνικές και περιβαλλοντικές βελτιώσεις συνεχίστηκαν, το προσδόκιμο ζωής αυξήθηκε».
Βιολογικοί περιορισμοί
«Όλο και περισσότεροι άνθρωποι ζουν πολύ περισσότερο τώρα. Ωστόσο, η πορεία προς το θάνατο και στα γηρατειά δεν έχει αλλάξει », πρόσθεσε. “Αυτή η μελέτη δείχνει ότι ενώ η εξελικτική βιολογία υπερβαίνει τα πάντα, μέχρι στιγμής, οι ιατρικές εξελίξεις δεν μπόρεσαν να ξεπεράσουν αυτούς τους βιολογικούς περιορισμούς.”
